ACTIVIDADE INVESTIGACIÓN TEMA 4:

 O ÉBOLA:

1. Qué é, cándo e ónde xorde o Ébola?:

O Ébola é unha enfermidade potencialmente letal provocada polo virus do mesmo nome e é unha das máis mortíferas que se coñecen para o ser humano. Ata 2014, os brotes adoitaban ser limitados afectando só pequenas áreas africanas, pero ese mesmo ano varios países de África occidental sufriron unha epidemia que chegou ás principais cidades acabando en miles de contaxios e mortes.

Foi identificado por primeira vez en 1976 ao redor do río Ébola na República Democrática do Congo. Dende entón rexistráronse uns 30 brotes ou epidemias, maioritariamente no continente africano, cunha mortalidade superior ao 90% nas súas cepas máis letais.

2. Cómo se transmite o Ébola?:

A súa orixe é descoñecida pero considérase que o máis probable e que esta enfermidade se transmitira dos morcegos da fruta aos seres humanos. A súa transmisión produciuse tras a manipulación de cadáveres ou exemplares enfermos de chimpancés, gorilas, morcegos, monos, ou antílopes infectados.

O Ébola non se transmite polo aire como o coronavirus, o contaxio entre seres humanos prodúcese por contacto con fluídos corporais, como o sangue, a suor ou o seme. Este virus infecta a quen trata directamente coas persoas enfermas, por iso, non só as familias do paciente son vulnerables se non tamén o persoal sanitario, xa que estes poden non saber que o paciente está infectado ou poden descoñecer as medidas de protección.

Creese que cada enfermo transmite a enfermidade a outras dúas persoas. A manipulación dos cadáveres é un momento de alto risco para a propagación xa que o virus alcanza a súa etapa máis contaxiosa. Este asunto, en culturas cuxos ritos funerarios baséanse no amortajamiento dos mortos, é un dos desafíos para as actividades de sensibilización nas comunidades infectadas.

3. Cómo se diagnostica o Ébola?:

Os primeiros síntomas (irritación ocular, dor muscular ou febre) son frecuentes noutras enfermidades comúns. Con todo, se unha persoa presenta síntomas e hai razóns para crer que podería estar infectada con Ébola esta debe ser illada inmediatamente e o seu caso notificado ás autoridades sanitarias. O diagnóstico confírmase mediante unha proba  PCR- RT, que detecta o virus e os antíxenos nunha mostra de fluído.

4. Cómo se trata o Ébola?

Non existe un tratamento específico contra o virus e ata hai pouco tampouco había vaciña. O tratamento estándar céntrase en tratar os síntomas para aliviar o sufrimento dos pacientes e tentar reducir a mortalidade de maneira que se aplica unha rehidratación oral ou  intravenosa, e administración de  antipiréticos e analxésicos para reducir a febre e a dor articular e abdominal que poden chegar a ser insoportables, antieméticos contra as naúseas xa que esta enfermidade tamén se caracteriza por vómitos e diarrea e por último tamén se necesitan tranquilizantes. Estes coidados tentan manter  hidratado ao paciente, asegurando o seu nivel de osíxeno e a súa presión arterial, á vez que se lle proporcionan suplementos nutricionais e  vitamínicos, así como antibióticos porque se poden desenvolver infeccións. Este tratamento proporciona máis tempo ao sistema inmune para que loite contra o virus de forma efectiva. Cando a persoa recupérase, é inmune á cepa do virus que contraera xa que existen varias.

5. Cómo previr o Ébola?:

Este apartado é o máis importante xa que previr a transmisión é crucial para frear un brote. Por iso, aténdese ás persoas enfermas en centros de tratamento, onde son illadas con estritas medidas para controlar posibles infeccións polo personal sanitario. Tamén é moi importante identificar as persoas coas que o enfermo estivese en contacto (como o coronavirus), así como proceder ao enterro seguro dos falecidos. Por todo iso, son esenciais as actividades de promoción da saúde, co fin de informar á poboación sobre a ameaza que constitúe o virus, sobre as medidas de protección necesarias e sobre que facer en caso de desenvolver os síntomas xa que nestes países pouco desenvolvidos é difícil que se conciencie rápido a poboación

En xullo de 2015 creouse unha das primeiras vaciñas que se probaría en 4.000 persoas non infectadas pero que estaban en contacto directo co virus. O feito de que se desenvolvese nun tempo récord de tan só 12 meses demostrou que, cando se poñen os medios necesarios, os avances poden producirse moi rapidamente.

En 2018 utilizouse esta vacina experimental na epidemia de Ébola declarada en República Democrática do  Congo, mediante o chamado 'enfoque de anel' o cal implica en localizar ás persoas coas que estivesen en contacto os casos confirmados. Estas persoas e, á súa vez, os contactos destas persoas, son vacinadas. Tamén é vacinado o persoal sanitario da zona. Entre todos, forman un 'anel', unha especie de zona de  amortiguación que axuda a evitar a propagación da infección. En 2019 probaríase unha segunda vacina para evitar a propagación do virus